Pogrzeb porucznika Antoniego Wolnego - jednego z ostatnich żyjących obrońców Węgierskiej Górki

13 stycznia odbył się pogrzeb Antoniego Wolnego. Msza Święta w intencji zmarłego odbyła się w kościele pw. Przemienienia Pańskiego w Cięcinie.

Porucznik Antoni Wolny zmarł w piątek 9 stycznia, w wieku 93 lat.

O losach Pana Antoniego Wolnego możemy przeczytać m.in. na stronie gminy Węgierska Górka: PODHARCMISTRZ ANTONI WOLNY**

Urodził się 24 lutego 1922 r. w Rycerce Dolnej jako syn Karola i Julii z domu Gajer. Szkołę Podstawową ukończył w Cięcinie 1937 r. Do Związku harcerstwa Polskiego wstąpił w 1932 r., przyrzeczenie harcerskie złożył w 1935 r. Brał udział w obozach harcerskich, uczestniczył też w różnych ćwiczeniach dziennych i nocnych.

We wrześniu 1939 r. na rozkaz dowódcy obrony Węgierskiej Górki mjr. Kazimierza Czarkowskiego, został skierowany do obsługi gołębi pocztowych. Po likwidacji tej formy łączności jej obsługa wycofała się w kierunku Żywca. Wyposażona w broń i amunicję, w Starym Żywcu na rozstajnych drogach, Antoni Wolny otrzymał rozkaz kierowania ruchem ewakuacyjnym: żołnierzy do Kocierza, cywilów do Porąbki. Przy wysadzeniu mostu na Sole (w Zabłociu) harcerzy przydzielono do plutonu łączności por. Mazura. Uczestniczyli w pierwszej potyczce oraz ostrzeliwaniu samolotu zwiadowczego nad Wadowicami. Pod Tarnowem spotkał barta Rudolfa. Walcząc za dnia, maszerując nocą na wschód, grupa harcerzy z Węgierskiej Górki uczestniczyła w ostatniej bitwie pod Tomaszowem Lubelskim; wtedy też nastąpił kres kampanii wrześniowej. Harcerzom udało się uniknąć niewoli i wrócić do domu pod koniec września.W kwietniu 1940 r. Antoni Wolny został aresztowany przez gestapo, a wraz z nim bracia Kazimierz i Edward oraz Mieczysław Sapeta i Stefan Winsz. Zwolniony, przed wywózką do Niemiec ukrywał się pół roku, ale w maju 1941 r. został wywieziony do Wałbrzycha, skąd w październiku przeniesiono go do Kędzierzyna. Gestapo nadal interesowało się jego osobą, dlatego uciekł z robót, i po różnych perypetiach dołączył do oddziału partyzanckiego „Malinka” w obozach Wisły przyjmując konspiracyjne pseudonimy „Jamnik” i „Janosik”.

W lipcu 1944 r. związał się ze zgrupowaniem „Romanka”, gdzie spotkał się z bratem Kazimierzem. W kwietniu 1945 r. wrócił do domu, i niezwłocznie rozwiesił ogłoszenia o naborze do drużyny harcerskiej. Służbę w harcerstwie przerwał z powodu zatrudnienia go w zespole Szkół Technicznych oraz na skutek podjęcia studiów w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach. W 1982 r. przeszedł na emeryturę. Jest członkiem Kręgu Seniora, we wrześniu 1989 r. otrzymał odznaczenie Rozetę z Mieczami do Krzyża Za Zasługi dla ZHP. Został tez awansowany do stopnia podharcmistrza.

W 2009 r. podczas obchodów 70-rocznicy Bohaterskiej Obrony Węgierskiej Górki porucznik Antoni Wolny został uhonorowany medalem „Pro Memoria” przyznawanym za wybitne zasługi w utrwalaniu pamięci o ludziach i czynach w walce o niepodległość Polski podczas II wojny światowej i po jej zakończeniu.

W 2011 r. podczas uroczystości przy Forcie „Wędrowiec” pan Prezydent Komorowski odznaczył za wybitne zasługi dla niepodległości Polski i działalność społeczno-kombatancką Krzyżami Oficerskimi Orderu Odrodzenia Polski Antoniego Wolnego, Konstantego Giriatowicza oraz Stefana Gorczakowskiego.

Źródło:
70 lat harcerskiej służby w Węgierskiej Górce, Komitet Organizacyjny Jubileuszu oraz Komenda Hufca ZHP w Węgierskiej Górce, Węgierska Górka, 1996